Boomgaard

Gewapend met manden en emmers lopen we hand in hand naar de boomgaard van gîte Le Péron. De zonnestralen zorgen voor de heerlijke najaarsenergie. Het is een klein stukje wandelen van Le Petit Pauliat naar Grand Pauliat, Le Péron, zo'n driehonderd meter. Maar het duurt even. Te beginnen bij George en Alix, onze overburen. Een paar dagen geleden was ie uit de perzikboom gevallen. George, 75 jaar, maar het weerhoudt hem er niet van om op een wankel laddertje de boom in te klimmen. Ik rende als een speer naar 'm toe en zei, ''je moet uitkijken George, ik wil je ook volgend jaar nog als buurman hebben''. Hij krabbelde overeind en veegde het stof van z'n broek. Een taaie rakker, maar ook die kunnen verkeerd terecht komen. Vervolgens hangen er nu dagelijks zakken vol perziken aan de deurklink. Alix kwam naar ons toe met een potje deeg, de misschien wel bekende Vriendsschapskoek Herman (google maar eens). Heel lief en dagelijks wordt Herman nu verzorgt. Het korte wandelingetje wordt voortgezet. Vijftig meter verder staat Mdm Cheller, Angèle, voor ons als buren. Zij weet alles maar dan ook alles van moestuinen. Iedere ochtend staat ze al voor dag en dauw in de tuin te werken. En 's avonds doet ze dat rondje nogmaals. Pas kwam ze de cour oplopen en haalde ze triomfantelijk een klein golfballetje uit haar typisch franse shortje. "Kijk, gevonden tussen mijn tomaten, ik denk dat het van de kinderen is'', zei ze. Ze vind het prachtig dat er weer leven bijgekomen is in Pauliat. Even verderop staat Henry over zijn haag te kijken. Henry kennen we het langst. Hij was namelijk één van de erfgenamen van onze boerderij. Felicia werkt iedere ochtend bij de thuiszorg en komt één ochtend in de week zijn vrouw Micheline verzorgen. Ook voor Henry is tuinieren een grote hobby. En verder is hij veel met zijn schapen in de weer. Met grote trots komt hij in de lammertijd vertellen als er weer een klein lammetje geboren is. De driehonderd meter is nog niet overwonnen want even verderop staat Jean ons al op te wachten. Over Jean heb ik al vaker geschreven. Trouw verzorgt hij onze kippetjes als we er eens niet zijn. Staat altijd klaar om te helpen. Iedere donderdagochtend komt Felicia zijn moeder Jeanine helpen in de huishouding. Alles is altijd tiptop in orde. Jeanine is 86 jaar oud en doet nog dagelijks heel veel in huis. Maar voor de moeilijke klusjes heeft ze toch thuishulp aangevraagd. Wij vinden het heel erg fijn dat Felicia op deze manier iets terug kan doen voor onze enorm gastvrije omgeving. We zijn bijna bij Le Péron. Om de hoek staat Camille haar domeintje te verzorgen. Het stoepje wordt netjes aangeveegd, de bloemen worden verzorgd en de moestuin wordt onderhanden genomen. "Ah les nouveaux voisins!", ze vind het heel fijn dat Le Péron in ons bezit komt. Het blijft in 'de family', in ons gehucht. We hebben haar verteld dat er waarschijnlijk regelmatig gezinnen met kinderen in de gîte zullen gaan verblijven. Ze kijkt er naar uit om meer leven te zien in Grand Pauliat. Aangekomen bij Le Péron gaan we eens kijken wat de oogst is van dit jaar. De boomgaard hangt werkelijk tot de nok gevuld met appels. De bomen zijn de laatste jaren niet meer bijgesnoeid dus is alles een beetje te veel van het goede. De prachtige notenboom centraal in de tuin geeft heel erg veel walnoten. Verder nog bramen, pruimen en enorme joekels van kwee-peren. Wat is het toch prachtig als je zo al je fruit uit eigen tuin kunt halen. Met een voldaan en trots gevoel liepen we terug op huis aan...