Zomerhuisje

Aangezien ons hele hebben en houwen hier nog steeds in de opbouwfase zit en ons eigen woonhuis nog geen sporen van enig comfort toont moeten we voor onszelf toch ook voor de komende zomermaanden een oplossing zoeken om ergens te kunnen wonen. Tent... nee, caravan... zeker niet, boomhut.... mhoa zou leuk zijn, schuur... hebben we genoeg hier. Afgelopen weken hebben we dan ook in stilte gewerkt aan ons zomerhuisje. Ja, wijzelf verkassen weer naar een ander plekje. Nee, niet ergens anders naar toe maar gewoon op ons eigen domeintje. De oude paardenstal is verbouwd tot knus zomerhuisje voor ons viertjes. Kijk maar op de foto's hoe de stal er uit zag toen we hier in september 2007 voor het eerst kwamen. En vergelijk dat maar eens met hoe het nu is. Gezellig hè! Kom je ook langs...

Het Voegmannetje

Ik kom de cour oprijden en ik zag 'm nog net wegrennen. Stiekem was ook hij de steiger opgeklommen om de laatste voegen te vullen. De voorgevel is nu helemaal klaar. Ziet het er niet mooi uit?

Train à vapeur

Ieder jaar komt ze langs rijden. Zaterdagochtend was het zover. De 141 TD 740, een stoomlocomotief uit 1932, was op weg naar Montluçon voor een meeting van nog twee locomotieven uit andere regio's. In Lavaufranche zou ze een stop maken om water te kunnen tanken. Dit oude beestje heeft heel wat jaartjes rondgetuft in Frankrijk. Maar met een verbruik van 2 ton steenkool en 20 m3 water op 100 kilometer was het natuurlijk niet echt rendabel om haar rijdende te houden en te gaan concurreren met elektrisch aangedreven treinen. Dus werd ze in 1966 vervroegd met pensioen gestuurd. Tot die tijd had ze 971.437 kilometer gereden op de lijn Paris Saint-Lazare tot Mantes (een voorstadje aan de westzijde van Parijs). De jaren hierna heeft ze nog dienst gedaan als museumstuk in Mulhouse. Maar tot een grondige renovatie is het niet gekomen totdat de Franse spoorwegen in 1981 besloot om de oude loc te verkopen. Een aantal treinliefhebbers hebben daardoor een stichting opgericht, geld ingezameld en in 1982 de 141 TD 740 kunnen kopen. Daarna begon een periode van flinke restauratie. Vanaf die tijd rijdt ze rond als toeristische trein en trekt een aantal oude wagons door het mooie Franse land.

Het Voegvrouwtje

Ze is er weer! Vanuit het niets is ze de steiger opgeklommen. Na een paar uurtjes was ze weer weg...

De Platte Steen

Al maanden vroegen we ons af waarom er naast het trappetje van de gîte een gigantische platte steen lag. Hij dient nergens toe. Heeft geen functie als putdeksel. Wij hadden er zolang een bankje op gezet met een klein tafeltje ervoor. Maar dit plekje moest een mooie plantenbak gaan worden om onze cour een beetje op te vrolijken. Dus gisteren aan de slag gegaan om De Platte Steen ''even'' weg te tillen. Maar dit klusje was niet even snel geklaard. Met man en macht hebben we samen met Georges, de overbuurman, staan sjorren en wrikken om De Platte Steen stukje bij beetje op te kunnen krikken. We hebben er uiteindelijk een paar balkjes onder kunnen krijgen om daarna onze grote vriend Jean met z'n trekker en voorlader te gaan halen. Hij zou dit klusje veel makkelijker kunnen klaren. Ondertussen hebben we op onze minicamping een leuk plekje gevonden onder de boom waar hij naar toe gebracht moest worden door Jean. Voor hem was het een koud kunstje om De Platte Steen op te tillen. Alleen heeft de oude John Deere trekker geen stuurbekrachtiging dus moest Jean flink werken achter het stuur om de bochten te kunnen maken. Maar uiteindelijk is het gelukt en ligt De Platte Steen nu op z'n plek vlakbij het kampvuur en barbecue plaats. En zo hebben we er op de minicamping ook een apérotafel bij.

Muurtje doorbreken (3)

Gisterenmiddag was de klus geklaard. We hebben een zee van licht binnen gekregen. Kijk maar naar het resultaat.

Muurtje doorbreken (2)

We zijn weer een paar stapjes verder. Na wat problemen bij de houtzagerij en de enorme hoeveelheid regen van afgelopen dagen hebben we de draad weer op kunnen pakken. Het raam aan de voorzijde zit er in. Er komen ongelooflijk veel stenen uit het gat wat we maken dus we hebben weer wat extra stenen voor muurtjes en andere leuke dingen. Ook kunnen we nu de voorzijde helemaal afvoegen zodat het één geheel wordt. Je ziet dan ook het kleurverschil van de voegen niet meer. Nu zijn we bezig aan de zijkant. Hier komen twee grotere ramen. Het is een heel karwei om de zware eikenhouten latei op z'n plek te krijgen. Met behulp van de voorlader van Jean komen we een heel eind in de richting maar het laatste stukje moeten we toch echt op eigen kracht omhoog krijgen.

Muurtje doorbreken

Afgelopen dagen zijn we druk bezig geweest met het maken van openingen in de dikke buitenmuren van de schuur. Deze gaten zijn nodig voor de nieuwe ramen die daar in moeten komen. Nu zijn de muren een halve meter dik en opgebouwd uit natuursteen en dat vergt dus enige kennis van zaken als je hierin gaat hakken. Best een spannend klusje dus. Ik heb hulp van een paar mannen die dit al vaker gedaan hebben en ben dus flink aan het bijleren voor een volgende keer. We hebben met z'n drieën, en met behulp van de voorlader van Jean, een gigantisch zware natuurstenen vensterbank drie meter omhoog moeten krijgen en daarna op z'n plaats moeten tillen. Kijk maar hoe het gaat worden.