Halverwege afgelopen week is de temperatuur met grote sprongen vooruit gegaan. Het zonnetje liet zich de volle dag zien. Het is eind juni, het gras staat behoorlijk hoog. Dat betekent dat de boeren onrustig worden en het wat drukker wordt op de kleine binnenwegen van het platteland in 
Frankrijk. Er moet gemaaid gaan worden en daarna... gehooid. Zo ook Jean. Ook hij kwam met zijn trekker met maaier voorbij rijden. Het dagelijkse babbeltje werd natuurlijk weer even gedaan. Ik heb 'm voorgesteld dat wij hem graag wilde helpen met het binnenhalen van het hooi. Dat werd met een brede glimlach ontvangen. Na een paar dagen van flinke droogte was het eergisterenavond zover. De hooibalen konden geperst gaan worden. Er kwam nog meer hulp uit het dorp. Iedereen helpt elkaar bij dit soort klussen. Oude werktuigen staan vaak weg te roesten in de campagne van het Franse landschap. 
Je zult ongetwijfeld wel eens tijdens een mooi ritje naar je vakantiebestemming in Frankrijk allerlei karren, wagens, oude Snoeken en 2CV-tjes hebben zien staan ergens in een weiland. Maar ons andere hulpboerke kwam aanrijden met een oude hooibalenpers. Het 
beestje doet nog prima dienst. En zo begon het werk op een snikheet veld met het binnenhalen van het hooi. Alles was al in mooie banen gelegd door Jean. Onze taak bestond uit het zorgen dat de banen op de juiste manier werden 'opgegeten' door het apparaat en het wegleggen van de hooibalen. Dit werktuig perst er een mooie baal uit, wikkelt er twee touwtjes omheen en legt er ook nog een mooie knoop in. Dit laatste ging regelmatig fout. De knoop wilde niet op de juiste manier van het palletje glijden waardoor het touwtje knapte en er een uitelkaarvallende hooibaal achter 
uitgespuugd werd. Noah en ik zorgde er dan weer voor dat de loshangende baal weer netjes bij een andere rij gelegd werd zodat hij later alsnog geperst kon gaan worden.Na ruim twee uur stoeien met het apparaat waren de eerste twee velden geperst en konden we de hooibalen op de hooikar gaan
laden. Overal lagen hooibalen verspreid over het veld. Noah werd op de bok van de tractor gezet en mocht gaan sturen. De trekker in een lage versnelling en zo kon Noah heerlijk rondjes gaan rijden over het veld. Wij prikte de ene na de andere baal aan onze vork om deze met een mooie zwaai naar ons 
hulpboerke te werpen. Daarna met z'n allen op de trekker naar Jean alwaar de avond werd afgesloten met een welverdiend goedgevuld glas sterke drank. Tijdens het afsluitende drankje werd er natuurlijk wild gesproken over het probleem met de hooipers. Jean wist nog wel een 
gepensioneerde mecanicien te vinden. Deze moet je hebben want een jonge mecanicien is niet echt meer vertrouwd met nostalgische landbouwwerktuigen. En zo gebeurde het dus dat gisterenochtend de mecanicien de boosdoener in notime gedemonteerd heeft, het probleem heeft 
ontdekt, dat alles snel heeft gerepareerd en vervolgens het zaakje weer heeft gemonteerd. Gisterenmiddag konden we dus de laatste twee veldjes ook binnenhalen. Het resultaat is dat Jean zijn hooischuur weer aardig gevuld raakt en ik een nog diepere respect heb gekregen van het 
vroegere leven op het platteland. Even tweehonderd hooibalen (en da's nog maar een klein beetje hoorde ik) aan je vork prikken en vervolgens met een grote, hoge zwaai op de hooizolder werpen is zwaar, echt heel zwaar werk...
