Stilte voor de storm

Al de hele middag is het windstil. De dag begon heerlijk zonnig met een lekker temperatuurtje. Maar het is stilte voor de storm. Heel Frankrijk maakt zich op voor het naderende onheil. Er komt weer een tempête aanzetten. Een storm van jewelste. Al de hele dag kondigen diverse meteo's aan dat iedereen zich moet voorbereiden op een fikse storm. Alles vastzetten, losse spullen uit de tuin, kaarsen en zaklampen binnen handbereik voor als de stroom uitvalt. We zijn benieuwd hoe de nacht zal gaan verlopen. Op de verschillende radars zie je het spook vanuit de zuid-west hoek aan komen zetten. Er wordt gewaarschuwd voor windvlagen van 120km/u. Vanaf een uurtje of negen vanavond zal het los gaan barsten. We zullen zien hoe alles er morgen bij staat.

Pelles à four

Vannacht is er weer een fikse storm over ons heen geraasd. Dus vanochtend de schade opgenomen. Gelukkig geen noemenswaardige problemen. Twee pannetjes van een bijgebouwtje is niks vergeleken bij de storm van vorig jaar. Maar we zijn toch even voor de zekerheid bij de buurtjes in ons gehucht gaan kijken of er problemen zijn ontstaan (nee R en D bij jullie ligt alles nog op z'n plaats ;-). Al lopend over het weggetje richting Jean klampte Henry, mijn andere buurman en oud-erfgenaam van onze boerderij, ons aan. "Wat een wind hè, mijn staldeur is er bijna uitgewaaid!", zei t'ie. "Ik heb nog wat voor je", vervolgde hij zijn gesprek. "Kom maar eens kijken", en wenkte Noah en mij zijn enorme schuur in. Al lopend door allerlei stalletjes en kleine schuurtje de donkere ruimtes in achter Henry aan stonden we daar plots oog in oog met een stralende Henry. "Kijk, gevonden, voor jou, twee prachtige oude broodscheppen voor in de oude broodoven van jullie". "Mijn vader heeft ze nog gebruikt toen ik zo oud was als Noah". 65 jaar geleden voor het laatst gebruikt, daarna opgeborgen tussen de dikke draagbalken van de schapenstal wachtend op ons. Per toeval kwam hij ze tegen en vond het wel iets voor ons. Twee prachtige exemplaren. Een beetje schoonmaken, opboenen en prima te gebruiken deze zomer. Gemaakt van populierenhout, de schep aan de bovenzijde spits gemaakt om makkelijk onder de broden te komen. Twee exemplaren, de eerste 1.80m lang en een diameter van 43cm de ander 2.55m lang en een diameter van 54cm. Vroeger gebruikt voor de enorme pains de campagne. Geweldig! Na 65 jaar krijgen ze weer een nieuwe bestemming en zullen ze zeker gebruikt gaan worden.

Bouwupdate (7)

Al voor De Derde Sneeuwval heb ik mij gestort op het restaureren van de vier zware eiken balken die als steunpilaren de hele bovenverdieping overeind moeten houden. Deze zeer oude eiken balken hebben we gekregen van bevriende Nederlanders hier in de buurt. Zij zijn hier in 2007 naar toe gekomen en hebben hier nu een succesvol boerenbedrijf opgezet. Een oude koeienstal op hun terrein was niet meer te redden en hebben ze afgebroken. De prachtige oude eiken balken hebben ze zelf op diverse plekken hergebruikt. Maar een aantal hebben ze aan ons geschonken. Nou daar weten wij wel raad mee. Met een antieke houtschraper ben ik aan de slag gegaan om de, op sommige plekken, aangetaste balken weer in goede conditie te krijgen. Prachtig hoe dat eikenhout in elkaar zit. Het is zo hard dat het ongedierte zich niet tot de kern kan vreten. Tijdens een korte temperatuurstijging net voor De Derde Sneeuwval heb ik de betonnen voetjes voor de eiken staanders kunnen gieten. Daarna het zaakje goed afgedekt zodat het goed kon uitharden. Ten tijde van De Derde Sneeuwval lag hier het werk min of meer stil. Het was te koud om iets te doen. Ik wilde graag de verdiepingsvloer behandelen en aflakken. Maar ja met pittige vriestemperaturen is dat natuurlijk niet aan de orde. Nadat de betonnen voetjes voldoende uithardt waren hebben we de eiken pilaren op hun plek kunnen zetten. Alles wordt natuurlijk nogmaals tegen de houtvretende beestjes behandeld. Het ziet er prachtig uit. Zeker als later de benedenvloer er in ligt. De temperaturen beginnen te stijgen dus het juiste moment om de vloer te storten komt in zicht.

Mijn leventje in Frankrijk

We hebben er een nieuwe blogger bij! Anne is besmet geraakt met het blogvirus. Ze is niet meer te houden. Dus hebben we ook voor haar een weblog in elkaar geknutseld. Haar blog heeft de toepasselijke naam "Mijn leventje in Frankrijk". Hier zal ze zo af en toe eens een verhaaltje schrijven over hoe haar leventje er hier uitziet. Nu heeft ze vakantie dus het aantal berichtjes zal wat meer zijn. Zodra haar school weer begint zal het waarschijnlijk iets minder worden omdat ze dan tot over haar oren in het huiswerk zit. Daar zal ze misschien ook nog wel eens een verhaaltje over schrijven. Zeker leuk voor andere kinderen die wel eens willen weten hoe het Franse schoolleven er aan toe gaat. Dus neem maar snel eens een kijkje op haar blog!!!

Mijn leventje in Frankrijk (http://mijnleventjeinfrankrijk.blogspot.com)

Iglo

Zondagmiddag. Handschoenen aan, muts op, extra kleren aan en hup de sneeuw in. Anne en Noah waren begonnen met het bouwen van een iglo. Twee curverkratjes en een flinke hoeveelheid sneeuw brengt een hoop pret teweeg. De sneeuwvlokken dwarrelden rustig naar beneden. Het bouwritme hadden we snel te pakken. Curverkratten vullen, sneeuw aandrukken, krat omdraaien en de bouwstenen op hun plaats leggen, daarna de kieren voegen. Ring voor ring zijn we te werk gegaan. Iedere keer de blokken een beetje extra naar het midden laten kantelen. Het is echt leuk om zo'n iglo te bouwen. Onze nieuwe tijdelijke wintergîte is klaar! Komt u maar!

Sneeuwpret

Donderdag begon het te sneeuwen. Een ongelooflijke hoeveelheid sneeuw is er neergedaald over het landschap van de Bocage Bourbonnais. Eigenlijk hebben we er wel een beetje genoeg van. We kunnen de deur alleen maar uit met onze spijkerbandjes en brood halen we te voet. Zonder winterbanden of sneeuwkettingen is niet mogelijk als je hier in Frankrijk in de campagne woont. Een allereerste vereiste zijn we wel achtergekomen dit jaar. De Derde Sneeuwval brengt ook weer wat ellende met zich mee. Ook nu weer is de schuur in een witte wereld veranderd, maar met hulp van Felicia en de kinderen hebben we de schuur weer snel sneeuwvrij gekregen. Jammer genoeg is het geen beste plaksneeuw anders hadden we het record sneeuwpoppen bouwen van Treignat kunnen verbreken. Maar de sleetjes maken overuren. We zijn stapvoets naar 'ons meer' gereden. En op het 'zomerse-zonnegrasveld-vlak-voor-het-restaurantje' hebben we een glijbaan kunnen maken. We kunnen nu vanaf het restaurantje tot bijna aan het meer naar beneden sleeën. Het geeft ook altijd mooie plaatjes zo'n winterlandschap. Zeker als over een paar dagen hopelijk de zon weer gaat schijnen. Zo hangen er al dagen aan de dakrand joekels van ijspegels. Iedere dag worden ze een stukje langer.

Tomettes

De oude tomettes-vloer lag toch een beetje schots en scheef in de bakoven. Best onhandig tijdens het bakken van de pizza's. Dus helemaal ingepakt in zwarte kleren ben ik de grote oude bakoven ingeklommen. De tegelvloer moest echt onderhanden genomen worden. Nu liggen de tomettes op een bedje van heel fijn zand en ze liggen ook nog eens los, dat beloofde niet zo'n lastig klusje te worden. Het is behoorlijk stoffig in de oven dus zo'n mondkapje was geen overbodige luxe. Ieder tegeltje is eruit geweest en het zandbedje is opnieuw geëgaliseerd. Prachtige dikke oude tomettes zijn het. Dat belooft weer een mooie zomer te worden met overheerlijke broden, vlaaien en pizza's.

Klimtouw

Weet je nog vroeger. Dan stond je in de gymzaal of sporthal van de school. Mocht je van de juf of meester met z'n tweetjes naar de hoek van de zaal rennen om vervolgens aan het touwtje te mogen trekken. Trok je daaraan dan bedekte het zware gordijn van klimtouwen langzaam de hele breedte van de gymzaal. Niet alle leerlingen waren even blij als ik was. Touwklimmen daar hadden hele volksstammen een hekel aan. Ik niet. Ik vond dat geweldig! Op de meest gekke manieren probeerde ik boven te komen. Aan één touw met gebruik van je benen. Zonder gebruik van je benen, dus hangend als een aap aan je armen jezelf naar boven proberen te worstelen. Later stapte mijn vriendje en ik over naar twee touwen. Hangend tussen twee touwen op je armen naar boven klimmen. Hilarisch. Een hele moeilijke was om zittend vanaf de grond, vanuit zit, jezelf de hele tijd in deze positie houdend naar boven te klimmen. Zwaar! Ik heb zo'n oud klimtouw nog in de schuur liggen. Nu heb ik 'm aan de hoogste hanenbalk geknoopt en hangt t'ie midden in de toekomstige woonkamer. Boven de toekomstige eettafel. Noah en Anne weten er wel raad mee. Noah heeft het al snel te pakken en is nu al in een paar slagen boven. Anne heeft er nog iets meer moeite mee maar wordt prachtig geholpen door Noah. Misschien laat ik 'm wel hangen...