De Oude Werkbank is niet meer

Ruim twee jaar geleden hebben we de stokoude werkbank omgedoopt tot onze apérotafel. Al redelijk aangetast door allerlei beestjes hadden we hem gevonden in het atelier van wijlen Mr Devau. Met man en macht hebben we hem toen versleept naar ons terras in de tuin. Vele apéro's zijn er geschonken. Vele gasten hebben 's ochtends hun kopje thee op zijn oude werkblad gezet. 's Avonds werd dat een wijntje en bij ondergaande zon was het genieten geblazen. In de late avonduurtjes al luisterend naar de uilen werd het laatste kaarsje uitgeblazen. Een paar dagen geleden blies de stoere werkbank zijn laatste adem uit. De vele weerselementen kon hij niet meer weerstaan en zakte door zijn pootjes. Het vuistdikke massieve houten werkblad was helemaal weggevreten. Merci voor de vele gezellige uurtjes.

Rouleau compresseur

Grommend en knarsend kwam hij aanrollen. Elk steentje dat nog in de weg lag had geen schijn van kans en werd genadeloos geplet. Na lang stil gestaan te hebben in de opslagloods van Treignat hadden George, onze overbuurman, en de cantonnier van Treignat dit oude beestje weer aan de praat gekregen. Een rouleau compresseur type C-B 51711 uit waarschijnlijk 1930, helemaal verroest, maar de motor doet het nog steeds. Een aantal jaren geleden heeft de gemeente Treignat dit oude beestje gekocht en gered van de ondergang. Gemaakt door de compagnie de Fives in Lille heeft hij vele wegen in de buurt van Lille van een vlak oppervlak voorzien. Totdat hij met retraite ging. Toen kwam Treignat in beeld en hebben zij dit monster overgenomen. Hij mocht weer van stal omdat er een drietal boerenpaden verbreed en verbeterd moesten gaan worden. Met man en macht werd er de afgelopen dagen gewerkt. Trekkers met grote aanhangers reden af en aan met afgegraven zand. Omdat Treignat (en wij zelf ook) graag doet aan recyclen hebben we deze vruchtbare grond bij ons in de wei gestort. Zo kunnen we de kuilen en oneffenheden mooi opvullen. Met een shovel is dit mooi geëgaliseerd en hebben we er volgend jaar een vlakker weitje voor terug. Tevens hadden we nog een behoorlijke hoop puin, overwoekerd met brandnetels, in deze wei liggen. Dit hebben ze met de shovel en aanhanger direct weggeschept en meegenomen. De gemeente heeft het puin van diverse oude ingestorte gebouwen gebruikt om de boerenpaden mee te verharden. Ook wij hebben heel wat puin weg kunnen werken. Samen met mijn broer Walther had ik deze zomer al een lelijk betonblokken muurtje bij gîte Le Péron gesloopt en al dit puin hebben we mooi af kunnen voeren naar de boerenpaden. Nadat het pad opgevuld was met al dit puin en enorme rotsblokken kwam de oude pletrol om de hoek kijken. Met man en macht werd gewerkt om dit pad vlak te krijgen. George met de trekker en onze geweldige gemeentewerkers met de rouleau. Aan de ketting werd de wals het pad omhoog getrokken. Dit om er voor te zorgen dat hij toch vooruit kwam als het niet op eigen kracht zou kunnen. Na vijf dagen keihard werken hebben ze drie flinke stukken pad kunnen verbreden en zijn ook de boeren in de omgeving, die niet meer makkelijk bij hun weilanden konden komen, heel tevreden. Chapeau bas cantonniers de Treignat!!

10

Feest vandaag! Van één naar twee cijfers. 10 is t'ie geworden! Tjonge, het klinkt cliché, maar wat gaat de tijd snel. Gefeliciteerd Noah!

NIEUW in 2011!! Gîte Le Péron 4 personen

Regelmatig liepen we er langs als we bij Camille op bezoek gingen. Een paar huizen verder bij ons vandaan. Altijd even een snelle blik naar binnen. Daar achter in de hoek van het laatste hofje van ons gehuchtje. Camille's mooie langgevelboerderij als prominente aanwezige. Dan vooraan het hofje een oud natuurstenen huisje dat zo goed als leeg staat en weinig bezoek krijgt van haar eigenaar. En daar... een beetje verscholen achter een steeds verder uitdijende struik staat ze. Nog puntgaaf in orde. Netjes bijgehouden door haar eigenaren. Ruim 15 jaar geleden is ze verlaten. De deur werd dichtgetrokken en alleen een ruime historie en een paar joekels van sleutels bleven achter. Maar ieder jaar kwam haar eigenaar trouw terug om ze even te verzorgen. Dan werd het gras netjes gemaaid, de enorme hoeveelheid appels uit de gigantische boomgaard werden geplukt en de klimop werd een beetje weggesnoeid. De ramen mochten even open om haar frisse lucht te geven. Maar na enkele uren werd ze weer verlaten. De eigenaren kennen we. Vorig jaar hebben we ons bos van deze aardige mensen gekocht. Jean tipte ons al. Het huisje gaat in de verkoop komen. 'Oei', zeiden Felicia en ik. En we wisten van elkaar wat onze blikken wilden vertellen. Nee misschien toch iets teveel van het goede. Het bleef door ons hoofd spoken. Misschien samen met goede vrienden van ons? Of toch gewoon zelf. We hebben contact gezocht met de eigenaren. Samen zijn we door de boomgaard gewandeld. Het is onmogelijk om niet gegrepen te worden door het magnifieke vrije uitzicht wat je hebt als je door de tuin loopt. Mevrouw is hier geboren en heeft enorm veel herinneringen. Na enkele dagen was bij ons de kogel door de kerk. We gaan er zelf voor. Deze kans moeten we niet aan ons voorbij laten gaan. De koop was snel beklonken. In oktober passeert de acte. Daarna flink de handen uit de mouwen. Volgend jaar zomer kunnen jullie zelf de authentieke sfeer proeven aan het knusse hofje. We hebben haar gîte 'Le Péron' gedoopt. Vernoemd naar het karakteristieke stenen trapje bij de voordeur.

Aga Stanley Donard range cooker

Hoe ons huis te verwarmen? Deze vraag stellen we ons nu al heel wat maanden. Dat we de verwarming op hout willen hebben dat stond wel al vast. Lang hebben we rondgelopen met het idee van een prachtige leemkachel. Maar afgelopen week liepen we tegen een andere droom aan. Misschien wel eens gezien? Die prachtige gietijzeren geëmailleerde fornuizen. De bekendste onder deze range cookers zijn die van Aga. Je hebt ze ook van Esse, Rayburn en nog enkele andere. Allemaal ingelijfd door de Aga-groep. Een enorme kennis en ervaring samengebundeld. Zo ook de range cookers van het uit Ierland komende Waterford Stanley, ook Aga. Afgelopen maandag togen we naar een prachtig gelegen landhuis in de Vienne. Vrijstaand in de keuken stond ze dan. Een 5 jaar oude Stanley Donard range cooker. Het is een houtgestookt fornuis en het mooie van dit systeem is dat je ze uit kunt bouwen door er verschillende radiatoren aan te hangen in alle vertrekken die je wilt. Tot wel 12 radiatoren. Tevens kan het ook het huis van warm water voorzien. Met 350 kg schoon aan de haak een gigantisch zwaar fornuis. Het was ook een hele klus om ze in de aanhanger te krijgen. Nu kunnen we eindelijk de verwarming definitief in ons huis integreren.

Update! Inmiddels zijn we al weer wat jaren verder en klik hier om te zien hoe de range cooker een mooi plekje heeft gekregen in de geheel opnieuw opgebouwde natuurstenen schouw in de keuken.