Gording vervangen

Afgelopen week waren er, naast onze gasten in de gîte, ook vrienden van ons neergestreken op het kampeerterrein. Nu zijn wij gezegend met veel vrienden. En deze vrienden zijn stuk voor stuk weer gezegend met gouden handjes. Zo behoort Marcel, een oud kanomaatje van mij waarmee ik mijn eerste Frankrijk-avonturen beleeft heb, tot de buitencategorie vakmannen. Hij is timmerman pur sang. Eigen timmer- en interieurbouw bedrijf. Aannemer van grote verbouwingen. Nu heeft hij één gebrek. Hij kan NIET stilzitten. Wil altijd een hamer in z'n handen hebben. Wil zijn enorme kennis die in zijn hoofd zit de hele dag door overdragen aan anderen, waaronder ik. Nu ben ik een spons. Dus zuig ik alle info die hij loslaat helemaal op. Totdat ook mijn hoofd overstroomt. Werken met zo'n vakman is een voorrecht. Je voelt je een echte handlanger. Een jongste bediende. Steevast ben je een fractie te laat. Of Marcel juist een ferme stap vooruit. Maar goed, Marcel kan dus niet stilzitten en wilde heel graag ook zijn steentje bijdragen aan ons domeintje hier. Dus hebben we een kleine klus verzonnen. Klein omdat Marcel op vakantie is met zijn gezin en er dus uitgerust moet worden. Geen grote verbouwingen. Geen uren durend getimmer. Dus werd de klus... een gording vervangen. De gording die vervangen moet worden is gebroken en hangt al, vanaf onze aankomst hier, op half zeven. Nu komt zo'n gording niet snel naar beneden zetten maar toch geeft het een fijn gevoel als deze krachten opgevangen gaan worden door een nieuw balkie. Een gording van vijf meter lengte neem je niet even mee op je schouder naar acht hoog. Dus werd de steiger opgebouwd. Al flink babbelend door Marcel stond de steiger in een mum van tijd op z'n plekje inclusief loopbruggetje (waarschijnlijk direct afgekeurd door de arbo-dienst ;-) In de grote stapel oude gordingen die we nog op een ander zoldertje hadden liggen werd de juiste balk gevonden. Hup door het raamgat werd ie naar buiten geduwd, hup met een vluchtig worpje lag de zware balk op het tussenvloertje. Via allerlei constructies en slimmigheden lag de balk, voor ik er erg in had, op z'n plek. Maar de gording moest nog gekanteld worden. Weer ging de trucendoos open en werd er een vernuftigd hefboomsysteem aan de balk bevestigd, touw erbij gehaald, potje vet werd op de blaken gesmeerd en werd ondergetekende jongste bediende aan het touwtrekken gezet. Dit laatste hobbeltje duurde toch wat langer dan de grote chef had gepland maar uiteindelijk na veel getrek en geduwd was de balk gekanteld. Na nog een aantal flinke klappen met de moker op de gording lag hij dan uiteindelijk helemaal op z'n plek. We kunnen nu weer met een gerust hart onze spullen onder de hangar zetten.