Montluçon Rugby

Al enige tijd spijkeren wij onze Franse taal een beetje bij in Montluçon. In ons klasje zitten een paar beren van kerels die bij de plaatselijke rugbyclub spelen. Bij iedere aanvang van de les vragen we steevast hoe de wedstrijd van zondag is verlopen. Soms sippe gezichten maar vaak ook blije. Afgelopen donderdag hebben we van deze kleerkasten vrijkaartjes gekregen om de wedstrijd van zondag te komen bekijken. Nou zijn wij totaal geen rugby fanaten. Sterker nog ik heb nog nooit een rugbywedstrijd gekeken op tv. Lang, lang, lang geleden toen ik nog aan het Cios studeerden hebben we natuurlijk wel eens een rugbyballetje gegooid. Maar ik moet je zeggen dat ik de spelregels alweer helemaal vergeten was. Op internet hebben we via Het Klokhuis een leuke uitzending gevonden om onszelf en de kinderen even in een spoedcursus bij te brengen wat we zoal konden gaan verwachten. Ik moet zeggen dat het onzettend leuk was om zo'n rugbywedstrijd te zien. Het gaat er ongelooflijk hard aan toe, maar totaal geen gemeen spel. Die kerels kunnen tegen een stootje zeg, poeh, poeh. Uiteindelijk heeft 'ons cluppie' gewonnen! Joaquim, Luciano, Maxi, Réno en Datchi hebben hun klasse getoond. Ze staan nu tweede in hun divisie op één punt achter de koploper. Nog twee wedstrijden te gaan... Allez Montluçon, allez Montluçon!!

Nieuw jasje

Une baguette et deux croissants s'il vous plaît... wordt enorm goed bekeken en belezen. Al sinds het begin van ons avontuur hebben we dezelfde layout gehad. We willen jullie graag van een vernieuwd weblog laten genieten. Tijd dus voor een verfrissend nieuw jasje. Blijf ons blog bezoeken. A plus!

Recyclen

Afgelopen tijd hebben we, tussen de andere verbouwingswerkzaamheden door, ook nog even een nieuw kippenhok in elkaar getimmerd. De plek waar onze kippetjes verbleven was niet de juiste. Met het oog op de toekomstige gîteverhuur zouden onze gasten hier wel eens last van kunnen krijgen. Een luid kukelende haan onder je slaapkamerraam vraagt waarschijnlijk toch iets teveel van ons bezoek. Jawel we leven in de 'campagne' maar toch wilde we ze naar een andere plek verhuisd hebben. Vorig jaar is het oude kippenhok gesloopt. Dit materiaal hebben we gerecycled en daarmee, grenzend aan de cour, het nieuwe kippenhok gemaakt. De oude platte pannetjes liggen weer op het dak, de sporen zijn hergebruikt, de staldeur wordt nu weer gebruikt als staldeur, via de bakker uit het dorp hebben we een mooi raam gekregen, als kippenluikje hebben we een oud deurtje gebruikt welke we ergens op een zolder hebben gevonden, en als afwerking hebben we de oude planken van de achterliggende schuur gebruikt, kortom het is een mooi hok geworden (Piet Hein Eek zou er trots op zijn;-) En nu weer hup aan de slag om zelf straks 'onder de pannen' te zitten.

Kuikentje(s) (2)

Vorig jaar in augustus is ons kippie bevallen van vier gezonde kuikens. Deze vier kleine pluizige bolletjes zijn de maanden daarna flink gaan groeien. Van de vier kuikentjes zijn er drie! haan geworden en één! hen. Deze drie hanen zijn dus broers en deze broers hebben nog al eens ruzie. Maar het is wel duidelijk geworden dat er één echt de baas is. Wel nu, deze drie broers weten wel hoe het moet. Alle hennen worden met grote regelmaat besprongen. Onze kippies en hanen lopen iedere dag vrolijk over heel ons erf te scharrelen. Maar de afgelopen drie weken zat één hennetje (het zusje) toch trots te broeden op vier eitjes (van haar moeder en tantes). Maar het was een rumoerige zwangerschap want de andere hennen joegen haar steeds het hokje uit om zelf een eitje te leggen. Zelf hadden we deze vier eitjes gemerkt en iedere keer als het nest vrij was haalde wij de overige eitjes eruit. Het is ons wel duidelijk dat we de volgende keer het broedkippie in een eigen hokje zetten zodat de overige hennen ook rustig hun eitje kunnen leggen. Een aantal dagen terug was het zover. Van de vier eitjes heeft er uiteindelijk één het gered. We hopen van harte dat het een hennetje is want we hebben al genoeg hanen. Beschuit met muisjes!!

Een "eigen bos" (2)

Trek de laarzen maar aan. Neem handschoenen, zaag en bijl mee. Kom gezellig ons bos weer tot leven brengen. Vandaag hebben we definitief getekend voor ons eigen stukje bos. De Safer, ja die machtige boeren organisatie, heeft geen gebruik gemaakt van hun recht tot koop dus is het bosperceel nu van ons. Binnenkort als het zonnetje weer wat meer doorbreekt zullen we ons eens uit gaan leven. Picknickmand mee!

Évier

Vandaag hebben we een évier, oftewel gootsteen, opgehaald. Via de architect zijn we achter een adresje gekomen waar de oude voedertroggen verwijderd waren uit de stallen. Deze prachtige natuurstenen bakken wilde wij heel graag hebben voor de toekomstige keuken. Het was een hele klus om zo'n zware steen op de aanhanger te krijgen. Gelukkig was er een bobcat met chauffeur voorhanden. Die heeft 'm dan ook keurig, in de stromende regen, op een pallet kunnen zetten. En nu maar flink boenen en poetsen om er een prachtig gootsteentje van te krijgen. Komen jullie helpen hem op z'n plek te sjouwen?

Bouwvergunning

Hij is binnen! Wat nu al? Ja, nu al. Normaal gesproken moet je drie maanden..., ja, drie maanden wachten op je vergunning. Maar hier op het altijd vlotte platteland zijn ze gewoon een tikkie sneller. Welgeteld 22 dagen.., ja, 22 dagen hebben we moeten wachten. De gemeente-secretaresse kon het ook niet geloven. Ze sprak Felicia aan op het schoolplein en vertelde dat de vergunning al binnen was. Ze heeft zelf drie keer de officiële brief gelezen en constateerde toen toch dat het echt waar was. Leve de snelle Franse bureaucratie!

Zonnetje

Gisteren was het zover! Strak blauwe lucht, weinig wind, 17 graden... dus even geen geklus en verbouwing meer. Op naar 'ons' meer. En wat nemen wij altijd mee als we naar 'ons' meer gaan. Jawel..., kajaks. Noah heeft lang moeten wachten om de eerste peddelslagen in z'n eigen kajak te kunnen maken dus hup de kleren aan en peddelen maar. Heerlijk!