Franse les

Wij spreken allebei best een aardig woordje frans. Maar toch is het zo dat je in een gesprek met de buren, de bakker, de burgemeester, de gemeentewerker, de juf, de plotselinge voorbijganger, de gemeente secretaresse en nog vele anderen, een fractie van een seconde later reageert omdat je gewoonweg de context van de conversatie nog aan het ordenen bent in je hoofd. We leren goed bij 'in de straat'. Maar netjes frans praten dát willen we. Dus togen wij een tijdje terug naar een opendag van een talenschool in Montluçon. Daar aangekomen in het hypermoderne gebouw werd ons duidelijk dat deze school gelieerd is aan de Chambre de Commerce oftewel de kamer van Koophandel. Na een prettige kennismaking en een korte mondelinge test konden we nog een klein strookje invullen met onze adresgegevens. We moesten toch alles even laten bezinken omdat de cursus best aan de prijs is en voor twee personen tikt dat aardig door in ons budget. Bij thuiskomst werden we 's avonds gebeld door de talenschool met de mededeling dat ik een prijs had gewonnen. Een prijs? Ja, een prijs. Want het bleek dat de ingevulde briefjes een loterij was om mee te dingen naar de hoofdprijs. En die hoofdprijs was... een gratis jaarcursus! Nou dat was een geweldige meevaller dus hebben we ons beiden ingeschreven. Een aantal weken geleden was het zover en is deze cursus begonnen. Iedere donderdagochtend zitten we in de gevorderdengroep anderhalf uur in de schoolbanken. Samen met vier Argentijnen, twee Italianen, een Zuid-Afrikaan, een Amerikaanse en wij twee. Het is leuk, pittig en ontzettend leerzaam. Ook wij zijn aan het huiswerk gezet dus donderdag namiddag zijn we met z'n viertjes huiswerk aan het maken. Gezellig!