Heel veel tranen

Vrijdagmiddag 21 december. Om 15.00 uur stonden wij, zoals iedere dag de afgelopen 6 jaar, bij de schoolpoort op onze kinderen te wachten. We vonden het wel een vreemd gevoel om zo op het schoolplein te staan. Na een tijdje wachten zagen we wat kinderen uit Anne's klas huilend naar buiten komen. Dat was voor ons het moment om toch maar eventjes binnen te gaan kijken, want we hadden al een donkerbruin vermoeden hoe het er daar aan toe ging. Onderweg kwamen we als eerste Noah tegen. Hij had zijn handen vol met allerlei leuke knutselwerkjes die de kinderen voor hem gemaakt hadden. Bij hem geen tranen maar een brede glimlach. Maar bij Anne's klas was het een emotionele aangelegenheid. Diverse vriendjes en vriendinnetjes lieten hun tranen de vrije loop. We hebben Anne opgevangen en hebben samen met haar klasgenootjes troost bij elkaar gezocht. Het heeft ons behoorlijk geraakt. We willen alle ouders, schoolpersoneel, vrienden en kinderen enorm bedanken voor de lieve woorden en succeswensen. We zullen jullie niet vergeten. Herinneringen kun je overal mee naar toenemen... Dank allemaal. Ohm Shanti.