De allereerste kajak in Pauliat

De huurbus rijdt perfect. We kunnen lekker pittig doorrijden en zijn daardoor al om 15h00 in Pauliat. Samen met Paul eerst eens een flinke rondleiding gedaan. Het was ontzettend leuk om weer eens twee dagen met Paul (Pedaal voor intimi) op pad te zijn. Wij hebben vroeger samen veel kanotochten begeleid en hebben daardoor ontzettend veel leuke en minder leuke dingen meegemaakt. Dat schept een band die niet meer weggaat. Merci Paul voor je fijne hulp. Na de rondleiding hebben we alvast wat spullen uitgeladen en zijn daarna naar Boussac gereden om een hotel te zoeken. Het eerste hotel was dicht. Het tweede ook maar... hier hing een briefje aan de deur met de mededeling dat het toch mogelijk was om een kamer te krijgen. Via de intercom kregen we contact met een krakende vrouwelijke stem. Oui bonsoir, ja het was mogelijk maar een ontbijtje was niet mogelijk. "Ik geef jullie de code om hiermee de hoofdentree te kunnen openen", zei het krakende vrouwestemmetje. Vervolgens begon De Stem nogmeer te kraken en was het voor ons zeer moeilijk om de code te kunnen ontcijferen. Maar goed het is ons uiteindelijk gelukt om de deur te openen. Daar sta je dan helemaal alleen in een hotel, receptie niet open, welke kamer hebben we eigenlijk, kijk daar liggen twaalf sleutels op de tafel met toeristenfoldertjes. Laten we er maar een nemen en kijken of de kamer wat is. De eerste kamer voldoet niet aan onze "eisen". De tweede wel! Geweldig hoe dit gaat, wat een vertrouwen. Het hele hotel hebben we tot onze beschikking. Er is verder niemand. De Stem hebben we nog steeds niet gezien. Na ons even opgefrist te hebben gaan we maar eens heerlijk flaneren over de boulevard van Boussac. Daarna een apero in de PMU en vervolgens een heerlijke salade Chèvre Chaud en pizza gegeten. Bij terugkomst in het hotel had De Stem op de trap een briefje neergelegd. Daarop stond de vraag "Depart Heure" gesteld en de mededeling "Petit Déjeuner Possible 8h30". Na de vraag beantwoord te hebben met 8h30 en de mededeling beantwoord te hebben met non merci heb ik zelf nog een vraag gesteld ''Combien?'', benieuwd of De Stem hierop een antwoord gaat geven. Daarna zijn we lekker gaan slapen. Blijkbaar is 's nachts De Stem nogmaals in het hotel geweest want 's ochtends bij vertrek vonden wij het briefje ditmaal op de radiator bij de uitgang. En... verdraaid... De Stem heeft mijn vraag beantwoord met het antwoord 43€. Na 45€ bij het briefje gelegd te hebben en een welgemeende Merci!! op het briefje geschreven te hebben zijn we teruggereden naar Pauliat om de laatste spullen uit te laden. Wat een vertrouwen in de mensheid, prachtig. Het weer was goed, zelf een beetje een zonnetje. Het uitladen ging als een trein. Ik dacht dat we wel een dagje bezig zouden zijn maar in twee uurtjes was het gepiept (nogmaals dank Paul). Tafels, dozen, stoelen, bedden, kasten, de houtkachel en..... de allereerste wildwaterkajak is gearriveerd in Pauliat. Het lijkt me sterk dat onze buurtjes (allemaal diep in de 70, half in de 80) ooit in zo'n bootje gezeten hebben, laat staan er een in hun schuur hebben liggen. Misschien krijg ik ze nog wel eens zover om een stukje met mij te gaan peddelen op het meer van Treignat ha, ha ;-) Het is een tijdje geleden dat ik in mijn bootje rond heb kunnen varen maar zodra we hier zijn zal ik, tussen het klussen door, weer eens mijn bootje aantrekken om een lekker deuntje te gaan peddelen. Om half 12 waren we klaar en stonden we op het punt om te vertrekken toen Remi en Diana (onze Nederlandse buren) net aan kwamen rijden met hun aanhanger. Dus meteen even een begroeting en een lekker warm kopje Hollandse koffie bij hun brandende openhaardvuur. Even gezellig bijgekletst en om half 2 zijn we weer naar Nederland vertrokken. Onderweg heeft het alleen maar geregend en flink gewaaid. De 21e gaan we weer terug naar La Douce France... want de 22e gaan we definitief tekenen!