Dinsdag ben ik samen met m'n kinderen en een aantal kanovrienden de Gorges de l'Allier gaan herontdekken. Jazeker, herontdekken omdat wij hier in de vroege jaren 90 met ons kanobedrijf Europagaai heel veel kanotrektochten georganiseerd hebben. Daarom is deze rivier geen onbekende. Maar voor de
kinderen wel. Maandag namiddag vertrokken we naar Langeac om ons aan te sluiten bij Eric en Babette. Daar aangekomen stond de barbecue al te roken. En op dinsdag zijn we een flink stuk gaan varen boven Langeac. Dit stukje van de Allier ligt zo'n twee uur rijden bij ons vandaan. Voor Noah zou het een langer stukje peddelen worden. Anne zat bij mij in de topoduo, een twee-persoons wildwaterkajak. De spanning begon te stijgen toen we naar het beginpunt reden. Af en toe zie je de stroomversnellingen in de diepte van de vallei. De waterstand was niet echt hoog dus dat betekent dat
je hier en daar wel wat steentjes zou gaan raken. Maar dat mocht de pret niet drukken. In tegenstelling tot de Sioule (onze huisrivier) volgen hier de stroomversnellingen elkaar in rap tempo op. Ideaal dus om ervaring op te doen. Alle stroompjes werden knap genomen en aan het einde van de dag hadden
Anne en Noah ongeveer 11 kilometer in de armpjes zitten. Bij het eindpunt is een leuke stroomversnelling en daar werd nog uitgebreid geoefend. 's Avonds weer teruggereden naar huis om alle verhalen aan Felicia te vertellen.
Dinsdag ben ik samen met m'n kinderen en een aantal kanovrienden de Gorges de l'Allier gaan herontdekken. Jazeker, herontdekken omdat wij hier in de vroege jaren 90 met ons kanobedrijf Europagaai heel veel kanotrektochten georganiseerd hebben. Daarom is deze rivier geen onbekende. Maar voor de 
kinderen wel. Maandag namiddag vertrokken we naar Langeac om ons aan te sluiten bij Eric en Babette. Daar aangekomen stond de barbecue al te roken. En op dinsdag zijn we een flink stuk gaan varen boven Langeac. Dit stukje van de Allier ligt zo'n twee uur rijden bij ons vandaan. Voor Noah zou het een langer stukje peddelen worden. Anne zat bij mij in de topoduo, een twee-persoons wildwaterkajak. De spanning begon te stijgen toen we naar het beginpunt reden. Af en toe zie je de stroomversnellingen in de diepte van de vallei. De waterstand was niet echt hoog dus dat betekent dat 
je hier en daar wel wat steentjes zou gaan raken. Maar dat mocht de pret niet drukken. In tegenstelling tot de Sioule (onze huisrivier) volgen hier de stroomversnellingen elkaar in rap tempo op. Ideaal dus om ervaring op te doen. Alle stroompjes werden knap genomen en aan het einde van de dag hadden 
Anne en Noah ongeveer 11 kilometer in de armpjes zitten. Bij het eindpunt is een leuke stroomversnelling en daar werd nog uitgebreid geoefend. 's Avonds weer teruggereden naar huis om alle verhalen aan Felicia te vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je wilt reageren!
Als je geen google-account hebt dan kun je het rondje vóór Naam/URL selecteren. Vul je naam in (url hoeft niet).
Bedankt voor je reactie.