Het Sissende Geluid

In de vroegere paardenstal ben ik bezig om een sanitairgebouw te maken voor de gasten die willen komen kamperen. Bij het slopen van de stenen vloer van een gedeelte van de zoldervloer hoorde ik opeens Het Sissende Geluid. Noah kwam al snel naar me toe en vroeg wat dat was. Ik had geen idee. het leek wel op een gasleiding die geraakt was maar bij ons op het platteland zijn er helemaal geen gasleidingen. Na een minuutje hield het geluid op en ben ik verder gegaan met slopen. Tot plotseling, na het vallen van weer wat brokstukken, hoorde we weer Het Sissende Geluid. Tsjeemig, wat kon dat toch zijn. We hadden geen idee. Nadat het vloertje, dat gemaakt was van speciale soort platte holle tegelbakstenen, in gruzelementen lag op de benedenvloer ben ik dit met een moker nog kleiner gaan slaan zodat we het kunnen gebruiken als ondergrond voor een toekomstig parkeerplaatsje. Daarna alles bij elkaar vegen, ook de rotzooi die in de mooie voedertroggen gevallen was en plotseling.... daar was het weer Het Sissende Geluid! Daar zag ik het! In de hoek van een trog lag, tussen de stukken baksteen, ... een vleermuis. Gelukkig was hij niet geraakt door rondvliegende bakstenen maar hij had het duidelijk niet naar zijn zin. Vleermuizen houden een pittige winterslaap dus ik had het beestje ernstig verstoord in zijn ritme. Hij begon zich ook steeds meer te bewegen en uit te rekken zodat we zijn vliezen goed konden zien. Wij snel een doosje zoeken om hem daar in te doen. Toen we terugkwamen was hij al verdwenen. Nadat we de rest van het gebouwtje schoongeveegd hadden hoorde ik bij de laatste trog weer het geluid. Gelukkig had hij zich dus weer kunnen verstoppen achter wat hout. Ik heb er snel weer hout overheen gelegd zodat hij weer terug kon in zijn slaapritme. Best een spannend beestje om zo van dichtbij te zien en te horen.

Haantjes gedrag

Zoals jullie weten heeft één van onze kippetjes afgelopen zomer vier kindjes gekregen. Nu is het altijd afwachten wat het gaat worden naarmate de kuikentjes groeien. Wel, we hebben van de vier kuikentjes, één hennetje en drie!! hanen. Ja, drie van die stoere kerels in een ren vol hennen dat is vragen om moeilijkheden. Het kippie legt al van die kleine eitjes. Heel leuk te zien tussen al die joekels van eieren van de moederhennen. (ja bij ons leggen ze nog iedere dag trouw hun eitjes). Maar de drie hanen.... Tsjonge dat is me wat zeg. Ja hanen vertonen hanengedrag dus dat is iedere dag knokken. Stoer lopen ze door de tuin. Luid kukelen ze tegen elkaar op. Maar zo'n knokpartij is toch niet zo prettig om te zien. Op de foto zie je de twee broers elkaar flink de les lezen. Ze maken allebei een salto achterwaarts net nadat ze met hun poten elkaar een rotschop hebben gegeven. Ja, de buurvrouw zei het al, er moeten er toch echt twee aan geloven. Wel, we blijven beginnende boertjes dus dat klusje laten we waarschijnlijk mooi over aan één van de potige buurboerinnekes. Zij zijn dat immers gewend.

De schoorsteen rookt weer

Een half jaar geleden hebben we de oude schoorsteen weer opnieuw op laten metselen. Dit was een heel karwei en hiervoor hadden we natuurlijk een joekel van een steiger nodig en mensen die toch wat meer verstand hebben van schoorstenen. Na drie dagen was alles weer in orde en hebben we ook twee van die mooie ''lantaarntjes'' er op laten zetten om het geheel mooi af te maken. Echter, een aantal weken geleden begon de trek van het rookkanaal toch behoorlijk af te nemen. We hadden er ook een flexibele inoxbuis in laten zetten dus dat ging als de brandweer in het begin. Maar, zoals ik al zei, enkele weken geleden verminderde deze trek met de dag. We zagen al snel dat de openingen in de lantaarns behoorlijk dicht begonnen te zitten. Dus wij de ramoneur (schoorsteenveger) gebeld. Een dag later stond hij al op de stoep en vertelde ons direct dat de lantaarns interdit waren. Ja, verboden als je op hout stookt. Wel toegestaan als je op gas stookt. Aangezien onze houtkachel toch echt beter op hout gaat betekende dit voor ons dat de lantaarns er weer af moesten. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De volgende dag naar de aannemer gereden die dit klusje geklaard had bij ons want hij had dit natuurlijk moeten weten. Het was niet de eerste keer dat er een schoorsteen vernieuwd moest worden. Afin, na een goed gesprek stond hij gisteren al op de stoep. Snel de steiger opgebouwd (en dat met een pittig stormpje die over Frankrijk heeft geraast) en de twee lantaarns er af gehaald. En ons kacheltje gaat weer als de brandweer.

Een gezellig diner

Afgelopen weekend waren wij uitgenodigd voor een etentje georganiseerd door het comité des fêtes. Zo'n 40 mensen die geholpen hebben bij het mossel- en oesterfeest van afgelopen november waren daar aanwezig. Dit zou dus een echt Frans eetfeest gaan worden en dat werd het ook. Na de uitgebreide apéro konden we aanschuiven aan de lange tafel. We hebben ons uiteindelijk door alle eetgangen heen geworsteld om vervolgens midden in de nacht eindelijk ons bedje in te rollen. Pfff, ja ze kunnen er wat van die Fransen, eten, borrelen en vooral natafelen.

Opgewarmde Franse koffie

''Koffie?", vroeg t'ie. Ja, lekker een bakkie koffie na gedane arbeid. Ik was bij mijn 'automan', de kerel uit het dorp die me helpt als ik problemen heb met m'n auto. Ikzelf heb al een heel leven achter de rug als het gaat om geklungel met auto's. Nee, de roeping tot automonteur heb ik gemist. Maar goed, je kunt niet alles in het leven. Ik ging dus naar mijn 'automan' omdat ik wederom een gekraak hoorde bij de rechtervoorkant van het wiel. Twee weken geleden ook al noodgedwongen naar een beun geweest. Deze beun had hem 'gerepareerd' door er een dot vet op en in te smeren. En warempel, hij heeft het weer prima gedaan tot gisterenochtend. Ik dus naar mijn eigen 'automan'. En ik begin in hem een groot vertrouwen op te bouwen. Nee hij is geen automonteur van beroep maar gewoon een liefhebber met heeeeeel veel gereedschappen en allerlei andere handige dingen om auto's mee te kunnen repareren. Bij aankomst bij zijn huis stond hij alweer voorover gebogen over zijn eigen auto. ''Non, hij start niet meer'', zei hij (maar dan in het Frans). En prompt liet hij zijn gereedschap vallen om mij te helpen. Oh, er zit wat speling op en het vet loopt er op één of andere manier uit, we smeren er even wat nieuw vet in. Dus, hup wiel eraf, wat klemmetjes eraf en smeren maar. Tot zijn ellebogen in het vet smeerde hij een flinke dot op het onderdeel. "Nu moet het goed zijn", zei hij (maar dan in het Frans). Wiel terug, krik naar beneden, en klaar. "Café", zei hij. "Oui", zei ik. Bij binnenkomst van zijn huis kreeg ik al een vermoeden. Ik zag een grote pot koffie staan. Die is niet vers gezet, dacht ik. En jawel hoor, er werd een kopje ingeschonken en hoppa zo de magnetron in. Na één minuut kreeg ik een lekker warm bakkie koffie... Zo gaat dat in het Franse dorpsleven. Ach als hij mij iedere keer zo helpt drink ik graag een bakje opgewarmde koffie bij hem. Een gouwe kerel. ''Koffie?"

Ook goedemorgen

Daar zijn we weer. We zijn voor een bliksem familiebezoek naar Nederland geweest. Alleen zijn we noodgedwongen twee dagen langer moeten blijven. De enorme kou die er bij jullie in Nederland was heeft direct zijn werk gedaan aan onze auto. Zondagochtend wilde we, na alles ingepakt te hebben, snel weer huiswaarts rijden toen de auto niet meer startte. Na een hoop gedoe zijn we opgesleept door de sleepdienst. Door de enorme drukte bij die sleepdienst hebben wij half zuid-Limburg gezien omdat we, zittend achter in de sleepvrachtwagen, nog een aantal andere pechgevallen moesten helpen. Na een boel heen en weer gebel met verzekeringen en garages konden we dinsdagochtend alsnog vertrekken naar La Douce France. Harry, Frits en Karel (niet op de foto) de Hanen stonden ons vanochtend luidkeels te begroeten. Kukelekuuuuuuuuuu... we zijn er weer!

www.pauliat.com

Primeur! Bonne année! Lieve, trouwe 'Une baguette et deux croissants s'il vous plaît...volgers' en natuurlijk ook onze nieuwe webloglezers. Graag wil ik jullie met enige trots onze vernieuwde officiële website aanbieden. www.pauliat.com (nog even niet klikken, eerst even doorlezen!). In de laatste maanden ben ik in de late avonduurtjes en de hele vroege ochtenduurtjes druk bezig geweest om de site aan te passen om ons eerste verhuurseizoen in te gaan. Jawel, de eerste gîte is zo goed als klaar en is vanaf het voorjaar te huren. Het gaat beginnen voor ons! De laatste maanden hebben we keihard gewerkt om alles in orde te krijgen. Vele projecten lopen synchroon hier. Het afbouwen van de eerste gîte, de verbouwingsaanvragen voor ons eigen woonhuis, de andere gebouwen op ons 'landgoed', ons bos, de dieren, school, onze kinderen en niet te vergeten.. onszelf. De site is met grote zorg door mij in elkaar gezet. Tevens heb ik wat hulp van anderen ingeroepen. Maar ik wil jullie als trouwe volgers graag ook vragen om met veel plezier www.pauliat.com (nee..., nog steeds niet klikken!!) te lezen en mij middels een privémailtje (e-mailadres zie aan de rechterkant) op- en/of aanmerkingen door te geven. Verder vraag ik jullie natuurlijk al jullie positiviteit en complimenten als reactie te vermelden onder dit topic. Bekijk de site, waan je op vakantie bij ons, kom graag eens langs, en geef onze link door aan anderen die je ook graag op de hoogte wil brengen van Le Petit Pauliat. Dus www.pauliat.com (Jaaaaaaaaa, klikken maar). À bientôt!