Twee kanjers van kinderen!

Dat wij twee kanjers van kinderen hebben dat weten we al een tijdje. Maar we vinden het zo ontzettend knap van ze dat zij hun nieuwe leventje zo snel opgepikt hebben. Vanaf de eerste dag dat ze in januari naar school zijn gegaan hebben ze het naar hun zin. Als kinderen het fijn hebben in hun klas dan weet je als ouder dat het allemaal wel goed zit. Anne en Noah hebben de eerste maanden samen in dezelfde klas gezeten om de taalachterstand (die was natuurlijk enorm) als een speer in te halen. Ze hebben iedere week samen privéles gehad in de Franse taal spreken en lezen. Sinds een paar weken zit Noah (naar zijn eigen woorden) eindelijk in z'n eigen klas. Hij vind het fantastisch om samen met z'n nieuwe vriendjes naar de juf te luisteren. Anne is blij dat ze niet meer iedere keer aan haar broertje het één en ander uit moet leggen. Ze krijgen iedere dag huiswerk. Ja daar beginnen ze vroeg mee in Frankrijk. Binnenkort schoolreisjes en andere leuke dagen. Verder komt er ook nog een groot dans- en muziekgala waar ze de laatste maanden flink op geoefend hebben. Maar eind vorige week kregen we toch wel heel fijn nieuws te horen van de juffen. Anne en Noah zijn met vlag en wimpel over naar de volgende klas!!!

Oehoe

Zo mooi! Rakelings over onze hoofden. (Klik op de foto voor een vergroting)

Le Pal

Afgelopen woensdag hebben we, als verrassing voor de kinderen, Felicia's verjaardag gevierd in pretpark Le Pal. Zo'n anderhalf uur rijden vanaf Pauliat. Ik moet zeggen, wij zijn niet zo van die pretparkgangers (vorig jaar zijn we naar de Efteling geweest en dat is ons qua park goed bevallen maar qua drukte vonden we het vreselijk, echt vreselijk, wat een kermis). Maar goed, wij op weg naar Dompierre sur Besbre. Het anderhalf uurtje ging snel voorbij omdat je natuurlijk door het mooie Frankrijk rijdt waar op iedere hoek wel wat nieuws te zien is. We waren wel een beetje huiverig voor de verwachtte drukte op een woensdag (de woensdagen zijn vrije schooldagen in het departement Allier). In de buurt aangekomen, geen files! werkelijk geen files!!! en voldoende gratis parkeergelegenheid. Kijk zo kan het dus ook. Zomers zal het ongetwijfeld wel wat drukker zijn. Het park beslaat zo'n 23 hectare en is een combinatie van pretpark en dierenpark. De attracties zijn ontzettend divers en leuk. Je hebt er vanalles voor de hele kleintjes tot de grotere onder ons. Achtbanen, waterglijbanen, een wildwaterbaan (eindelijk weer eens stromend water gevoeld onder de kont..., smaakt naar meer), kleinere draaiattracties, 3d bioscoop, treintje, een geweldige roofvogelshow, veel dieren, prachtige wandelpaden, heel veel bankjes, picknickplekjes, restaurantjes, ijsjes, kortom heel veel. En wij hadden het geluk dat het helemaal niet druk was zodat we nergens hoefde te wachten. Zomers is het wel drukker maar het bordje met de langste wachttijd dat we gezien hebben gaf 40 minuten aan. Dat is wel even wat anders dan 120 minuten wachten voor de Vliegende Hollander of de Pyranha of noem maar op. Maar goed, we hebben een hele leuke dag gehad, even wat anders doen dan verbouwen en klussen. Le Pal is zeker de moeite waard om te bezoeken.

Gefeliciteerd Felicia!!

Bonjour ma chéri. Gefeliciteerd met je 38e verjaardag. Je eerste anniversaire in Frankrijk. Gros bisous van Anne, Noah en Sjoerd.

Wuivend graan

Iedere ochtend maak ik de staldeur van de kippen open zodat de dames weer heerlijk kunnen scharrelen. Soms loop ik dan het graanveld achter onze boerderij in. Het is prachtig zo'n licht wuivend graanveld als achtertuin. Gisterenochtend was ik er weer en zag ik nog net in de verte in het naastgelegen akker een hert verschrikt opkijken en wegrennen. Ik ben het veld een stuk verder ingelopen en heb genoten van het mooie laagstaande zonlicht op het graanveld. In de verte zie je onze schuur liggen. Je hoort alleen maar vogels fluiten en kwetteren. En het graan blijft maar zachtjes wuiven...

Lucane cerf-volant

Hiermee kwam George (de buurman) vanmiddag aanzetten. Een vliegend hert. Een prachtige insect. We hebben 'm op de grond gezet en na een tijdje heeft hij ook nog z'n vleugels laten zien.

De apérotafel in actie

Even wat sfeerbeelden van De Oude Werkbank in actie! Tijdens het gezellige bezoek van Tessel, Ferdi, Fief en Bonje, die ook alweer een paar jaar in Frankrijk wonen, in Mauriche (Puy de Dome) om precies te zijn, hebben we de tafel eens flink in gebruik genomen. Daarna nog een heerlijke wandeling door de landerijen rondom de boerderij gedaan. Onderweg kwamen we nog een wilde orchidee tegen en een klein beestje waarvan we niet zeker weten wat het is. Trouwens ik denk dat ik het wel weet maar de anderen wisten niet zeker of dat dit, wat ik denk dat het is, het wel is. Kunnen jullie het nog volgen? Tessel heeft op haar weblog ook al de vraag gesteld wat het zou kunnen zijn. Dus doe ik dat ook aan onze webloglezer. Dus... wat denken jullie dat dit voor diertje is.

De Oude Werkbank

Toen wij vorig jaar voor de eerste keer onze boerderij bezochten stond hij daar. Eenzaam en verloren werkloos in het atelier van wijlen Mr Devau. In betere tijden werd hij iedere dag gebruikt. Menig oud werktuig werd met behulp van De Oude Werkbank weer nieuw leven ingeblazen. Maar nu niet meer. Verstopt onder de rommel en rotzooi van jaren leegstand. Toen wij in januari met de grote schoonmaak begonnen kwam hij onder deze puinhoop vandaan. Anne en Noah hebben zich kostelijk vermaakt met de vondst van allerlei oude gereedschappen die rondom De Oude Werkbank verscholen lagen. Al snel hadden we het plan om dit stukje antiek een mooi plaatsje te geven op Le Petit Pauliat. Deze week hebben Bert en Mireille er mede voor gezorgd dat de loodzware werkbank op zijn plek is gekomen. De Oude Werkbank heeft nu een nieuwe bestemming gekregen en dient als stoere tafel voor de vele apéro's (aperitiefjes) op ons terras.

Kruidentuin

Onze kruidentuin heeft zijn definitieve vormen gekregen. De paadjes zijn aangelegd, het beeld staat op z'n plaats en de kruiden hebben ieder hun eigen naambordje gekregen. Mireille heeft de hele middag boomstammetjes beschilderd. Zo weet ik nu ook alles te vinden als ik door Felicia de tuin in gestuurd wordt met de opdracht een bosje persil te halen. Vroeger kwam ik nog wel eens trots terug de keuken in met een bosje bieslook in m'n handen. Dat gaat me nu niet meer gebeuren ;-)

De kippetjes zijn gearriveerd

Donderdagochtend zijn we naar de markt in Boussac gegaan om de kippetjes te halen. De markten zijn altijd een bezienswaardigheid. Voor de lokale Fransen een dagje uit, handjes schudden, zoenen, even de week bijkletsen, op elkaars schouders slaan, en natuurlijk nog even tegen het middaguur een apero op het terras doen. Op de Franse markten is het altijd een bonte verzameling van handelaren in van alles en nogwat. Zo kom je er de laatste boeren streekmode tegen, compleet met de meest recente boerinnenschorten, geshowd op de laatste modeshows in Parijs en Milaan. Veel groenten- en bloemenstalletjes, overheerlijke huisgemaakte worsten in alle soorten en maten, de typische Auvergnekazen, west-Afrikaanse snuisterijenhandelaren, stoelenmatters, matrasverkopers, Franse accordeonmuziekverkopers, pitriet mandenverkopers, en... kippenhandelaren. Een aantal weken geleden hebben wij bij zo'n handelaar 4 kippen besteld. Vandaag was het zover om de kippen op te halen en een mooi leven te gaan geven. Aangekomen bij de handelaar was het een drukte van jewelste. Kwartels, kuikentjes, hanen, kippen alles was er aanwezig. Onze kippen werden door het kippenvrouwtje bij de poten gepakt en voorzichtig in een doos (met luchtgaten) gedaan. Daarna afrekenen en alstublieft hier is uw doos. Al lopend met zo'n doos vol kippen over de markt, de veren steken door de luchtgaten naar buiten, voel je je toch wel een beetje een plaatselijk boerke. Bij thuiskomst zijn we, samen met de familie Brinkman, ons bezoek deze week, de kippen hun vrijheid gaan geven. Het hok, dat heerlijk koel is, werd nieuwschierig ontdekt door de dames, daarna werden voorzichtig de eerste stapjes in de ren gemaakt. Na een uurtje kwamen de kinderen in extase naar ons toerennen. De kip zit te broeden! Wij naar de ren toe en jawel, het eerste eitjes was gelegd. Nog niet netjes in het leghok maar wel mooi in het hoge gras. We hebben voor de zekerheid toch maar eventjes het ei in een leghok gelegd om de dames te laten weten waar ze voortaan hun eitjes moeten leggen. Ze zijn nog een beetje onwennig dus het vrolijke gekakel moet nog komen.

De koningen van de sierlijke vlucht

Iedere dag geniet ik met volle teugen van het sierlijke vogelvluchtgedrag van de zwaluw oftewel in correct Frans, l'hirondelle. Deze vrolijke fluiters hebben een werkelijk soms angstaanjagend snelle vliegroute. Ze komen als een bezettene recht op de deur aanvliegen, blijven zo'n tien seconde stil, flink fladderend, voor het raam hangen, kijken gespannen naar binnen of ze het nestje nog kunnen vinden en verdwijnen daarna met een scherpe bocht naar links naar de nieuw gespannen telefoondraad. Ze vliegen in een rechte baan, als een rustig deinende golf op zee, naar de dakgoot van de schuur aan de overkant van de weg. Komen daarna met z'n drieën, alsof ze een luchtgevecht tussen twee spitfires en een messerschmitt naspelen, wederom aanvliegen om daarna, vrolijk kwetterend gedrieën op de bovengrondse elektrakabel, hun spel te evalueren. Gisteren nog, de deur stond wagenwijd open, speerde zo'n hirondelle de woonkeuken binnen. Geschrokken fladderde ze bij het balkenplafond. Vloog daarna zachtjes tegen het glas van het raam. Ik heb toen snel het raam ook opengezet maar ze wist zich geen raad. Bleef geschrokken op de rand van de spiegel zitten. Nadenkend over hoe ze uit deze penibele situatie kon geraken. Haar zwaluwvrienden of -vriendinnen hoorde je zenuwachtig kwetterend rondom het huis. Uiteindelijk wist ze de vrijheid te bereiken door gewoon de deuropening te volgen, met een, door de spanning achtergelaten, vogelpoepje op de vloer. Het is hier een paradijs voor l'hirondelle, en ook voor ons.

Is het bij jullie...

... ook zo'n lekker weer? Hier hebben we al een week heerlijke zomerse temperaturen. Voor het nieuwe bezoek deze week, de familie Brinkman, even lekker weg van de dagelijkse hectiek. De kinderen vermaken zich opperbest op de fiets, in de speelweide, in het badje-met-ijskoud-bronwater-uit-de-put, en met een ijsje.

Le Chariot

Zo'n tig jaar geleden reden de boeren hun mest uit met karren getrokken door paarden. Zoals ik al eerder beschreven had stond er onder de hangar één van die karren verscholen onder de brandnetels, bramenstruiken en meidoornstruiken. Het was een heel karwei om hem los te knippen en snoeien. Maar uiteindelijk is het toch gelukt. Samen met Dennis, Roy en Joey en de onverwoestbare Kubota hebben we de chariot van z'n plaats kunnen trekken. Al aardig aangevreten door de tijd maar hij ziet er nog redelijk uit. Dit stukje geschiedenis krijgt een leuk plekje in de tuin. Verder vonden we nog een oude ploeg en nog wat meerdere, nog nader te onderzoeken, objecten. Heerlijk die Fransen die alles weggooien op hun erf.

Tijm, peterselie, salie, rozemarijn...

... basilicum, dille, lavas, bieslook, citroenmelisse, van alles en nog wat staat er in de nieuwe kruidentuin. Felicia en Miranda hebben een, onder wiskundige architectuur, prachtige kruidentuin aangelegd. Centraal gelegen in de toekomstige meditatieve dwaaltuin.

De week van het slopen

En wederom ging er een aangebouwd schuurtje tegen de vlakte. Vele handen maken licht werk. Angelique en Stefan kwamen voor een dag en een nachtje op bezoek en wilden graag ook hun bijdrage leveren aan Le Petit Pauliat. Nou, dat kwam natuurlijk heel goed uit. Het lelijke, gevaarlijke aangebouwde kippenstalletje uit het jaar toebak moest tegen de vlakte. Flinke scheuren in de muren, de voorgevel al half ingestort, maar wel nog hele mooie platte dakpannetjes die we kunnen hergebruiken voor een veranda aan de andere kant van de boerderij. Na een gezellige avond met veel eten en een klein drankje zijn we de volgende dag vol goede moed begonnen aan deze klus. Met z'n achten (de kinderen hebben ook dakpannen gesjouwd) was de schuur na een flink uur verleden tijd.