Het weblog van Felicia, Sjoerd, Anne en Noah Groenendaal
Lees de verhalen en belevenissen over ons leven hier en over de ontwikkeling en verbouwingen van ons vakantiedomein Le Petit Pauliat, gîtes en safaritenten in Pauliat, Treignat, Allier in Frankrijk.
joie de vivre (la ~ (v)) levenslust (de ~ (m)), levensvreugde (de ~ (v)), levensgenot (znw.)... op het Franse platteland.
dinsdag 23 oktober 2007
Kennismakingsdag in Pauliat
Met recht kun je deze dag een kennismakingsdag noemen. Ik had van te voren niet kunnen denken hoeveel nieuwe mensen we vandaag zouden ontmoeten. Even een korte samenvatting van deze leuke enerverende dag. Na het ontbijt naar Pauliat gereden om wat nader kennis te maken met Mr en Mme Gendreau (de erfgenamen van onze boerderij). Het presentje dat we meegenomen hadden uit Limburg werd hartelijk ontvangen. Even kort gebabbeld over de boerderij en wat andere dagelijkse dingen. Daarna doorgereden naar een Nederlands gezin, Remi, Diana, Mandy en Roy, dat ook een huis gekocht heeft in Pauliat. Dit was een erg leuke kennismaking. Hele leuke aardige mensen die over een aantal jaren ook definitief in hun huisje in Pauliat willen gaan wonen. Twee uur ’s middags hadden we een afspraak met Mr Pounel, een verzekeringsagent in Boussac. Na het doornemen van een aantal belangrijke zaken zijn we weer terug gereden om de trailer te halen in les Bouesses. Eindelijk konden we de zware trailer uit gaan laden in le Petit Pauliat. Eén van de garages hebben we al voor een flink gedeelte kunnen vullen met de spullen die we meegenomen hadden uit Nederland. De schapen die nog op het erf staan om het gras kort te houden hebben nieuwsgierig alles bekeken. Anne en Noah hebben ze proberen te aaien en te voeren maar ze waren nog een beetje schuchter. Even later hebben we kennisgemaakt met Mr et Mme Lavigne en Mme Cheller, nog drie andere buurtjes. Later zijn de andere Nederlanders nog even naar ons plekje komen kijken en is ook Mr Jean Claude nog even naar z’n schaapjes komen kijken. Een leuke aardige man die ook in Pauliat woont en tijdelijk ons gras kort laat houden door zijn schapen. Hij is nog oud stokbrood gaan halen om samen met de kinderen de moutons te gaan voeren. Kortom we beginnen ons steeds meer thuis te voelen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je wilt reageren!
Als je geen google-account hebt dan kun je het rondje vóór Naam/URL selecteren. Vul je naam in (url hoeft niet).
Bedankt voor je reactie.