Bretons: Nedeleg laouen na bloav ezh mat
Gisteren het eerste laagje sneeuw. Vanmiddag rond 15h00 kwam de volgende lading. Ik kijk naar buiten en zie een grauw-grijze lucht. Het sneeuwt onafgebroken. Hier geen sneeuwploegen op de wegen dus dat wordt rustig rijden. Ukkie zoekt onverstoord naar een groen grassprietje. Zijn dikke wintervacht zorgt ervoor dit ie het lekker warm heeft. De kippetjes zoeken beschutting in hun hok en kruipen lekker dicht bij elkaar. De poezen heb ik al een tijdje niet gezien dus die zullen ook wel een warm plekje gevonden hebben. Noah en Felicia gooien sneeuwballen naar elkaar. Inpeperen die handel.
Het is al vroeg donker. Binnen knappert het vuurtje. Buiten miezert het. Het is muisstil als ik de deur achter me dichttrek. De steentjes van de binnenplaats kraken onder mijn voeten. Ik loop naar de auto. Halverwege stop ik even om te luisteren naar de stilte. Het is heerlijk stil en plots hoor ik vrij dichtbij het geluid van een uil. Ik loop door, maak de deur open van ons Renaultje-4, stap in en laat de deur dichtvallen. Ik rij naar Treignat om de kinderen op te halen van het wekelijkse dansuurtje. Snel stappen ze in en ik stuur de quatrelle terug het donker in. Langzaam hobbelen we over het landweggetje. De koplampen knabbelen langzaam de gitzwarte berm op. Eén straatverlichting in de verte. Dat moet Pauliat zijn. We draaien de cour op en rijden langzaam naar boven. Onder de hangar wil ik de auto parkeren. Plots zie ik in de rechterbovenhoek van het grote hoge gebouw iets wits zitten. Een uil! Een prachtige bruinwitte uil siert het houten geraamte van de schuur. Jongens kijk! Minuten lang staren we elkaar aan. De uil met haar karakteristieke gelaat. Prachtige grote ringen rondom haar ogen. Plots vliegt ze weg en scheert rakelings over ons dakje. Je hoort haar krijsen. Ik rij langzaam nog een stukje verder. Parkeer ons karretje en we stappen uit. We staan met z'n drietjes zo'n tien meter van de auto vandaan als we een harde krijs horen en de uil weer terugvliegt naar haar plekje.....
Kappen, kappen en nog eens kappen. Nee ik bedoel niet stoppen maar voegen kappen. Bij alle benedenmuren zijn de voegen nu netjes uitgekapt. Misschien wordt het een beetje saai voor jullie alleen maar muren en voegen te zien en te lezen. Maar ja zo ziet mijn leven er de laatste weken uit. En via ons blog wil ik jullie graag een blik in ons leven gunnen 
hier in Frankrijk gunnen. Romantisch leventje hè hier op het Franse platteland. Ti's koud, nat en het waait hard. Je wordt vies, je handen doen pijn, je oren doen pijn, stof in je ogen. Het resultaat wordt langzaam duidelijk en daar doe je het voor. Zeker als je 
een prachtig oud detail weer mooi hebt gemaakt. Op de foto zie je een nisje wat je bij iedere schuur hier bij ons in de Allier/Creuse terug vind. Dit nisje werd gebruikt om spulletjes in op te bergen. Het ziet er nu weer prachtig uit.
Al dagen wordt er flink geknutseld in huize Groenendaal. Boven, beneden, in de werkplaats, overal. Er klinkt gezaag, getimmer, geschuur en als je goed luistert geverf. De oerhollandse traditie van Sinterklaas houden wij hier in Frankrijk in ere. Dit jaar voor het eerst surprises. Nog één nachtje slapen en dan is het zover. Het recept om zelf pepernoten te maken is gevonden. Nee hier geen hypermarchés vol met sint-artikelen. Hoor wie klopt daar...! (bron foto: rnw.nl/wereldkids)
Voegen, voegen en nog eens voegen. De muren rondom de ramen heb ik helemaal uitgekapt en de afgelopen dagen opnieuw gevoegd. De betonmolen heeft regelmatig zijn rondjes gedraaid om voor mooi gemengd voegsel te zorgen. Met een muziekje op de achtergrond is dit meditatieve klusje best uit te houden. 
Buiten regent het en de wind zoekt fluitend zijn weg door de dakpannetjes. Het wordt mooier en mooier. Alle elektra is nu ook weggewerkt in de 'en pierre' muren. Dus geen opbouwdozen meer. Ik zit nu goed in het voegritme dus ga ik mijn werkterrein verplaatsen naar de beganegrond. Daar gaat het 
klusje weer opnieuw beginnen. Dan kan de compressor weer zijn werk gaan doen en zullen ook deze, door de jaren heen lelijk geworden muren, weer van een fris nieuw laagje voegsel voorzien gaan worden. De muren boven zagen er op zich nog prima uit. Maar beneden is het een ander verhaal. Hier hebben de 
koeien gestaan dus de mest heeft ook de muren aangetast. En niet te vergeten de kippen, die hier de laatste decennia rondgewandeld hebben, hebben er voor gezorgd dat de mest zich had opgestapeld tegen de muren. Kortom een fris nieuw jasje is hier zeker aan de orde. Ik kijk er al naar uit als het klaar is.
