Varken

Wat ik nu weer meegemaakt heb... Felicia vertelde me donderdagmiddag dat er bij een boerinneke bij ons in het gehucht een vetgemest varken had gekocht. Het varken was bestemd voor haar zoon en dochter met families. Niet voor in de tuin. Nee... voor in de vriezer. Tja, je kunt ook naar de Carrefour gaan om je varkenslapje te halen. Maar hier à la campagne gaat dat toch iets anders. Er was dus een varkensslacht op komst in Pauliat. De slacht zou op vrijdag plaatsvinden. Ik heb nog nooit een slacht gezien, ben nieuwsgierig van aard dus ik wilde dat wel eens meemaken. Na mijn werkzaamheden aan ons toekomstige woonhuis ben ik naar de plek gelopen en toen ik de hoek omkwam was het doden al gebeurd. Ik was dus iets te laat. Ze waren al druk bezig om de huid schoon te krabben. Het werd ze al snel duidelijk dat er een 'groentje' bij hun was aangesloten en werd ik nogmaals welkom geheten op het Franse platteland ;-) Ik kreeg al meteen een klusje aangediend. Zoals een echte jongste bediende betaamd mocht ik met grote emmers water gaan halen uit het waterpoeltje. Met trots vervuld liep ik daar een kwartier lang met de zware emmers op en neer. Ik voelde met iedere stap me meer een Frans boertje worden. Christophe Cheminet, naast cantonier/gemeentewerker is hij in de extra uurtjes ook nog slager ;-), ging met uiterst chirurgische precisie te werk. Een speciaal koffertje met allerlei messen en een speciale zaag kwam tevoorschijn. De verdere details zal ik jullie besparen. Het varken werd voorbereid om uiteindelijk een eindje verderop in stukken verdeeld te gaan worden. Nu moet je weten dat zo'n varken rond de twee honderd kilo weegt. Dat til je niet even met z'n vieren op om vervolgens honderd meter verder te lopen. Nee, daarvoor hebben ze een tractor met voorvork. Het varken werd ondersteboven aan de voorvork gehangen en zo zijn ze van de slachtplek naar het, voor deze gelegenheid ingerichte, abattoir gereden. Ik wist niet wat ik zag... Bij de andere plek aangekomen werd dit heugelijke feit natuurlijk gevierd met een wijntje en rosétje. Eén van haar schuren was ingericht als abattoir. Super schoon, mooi van boven tot onder betegeld, 100% hygiënisch ;-) À la campagne gaat dat toch iets anders. Alleen al het feit dat je gewoon voor je deur een varken mag slachten daar moet je in Nederland niet mee aankomen. En op het abattoir daar zou de Smaakpolitie ook wel het één en ander op aan te merken hebben en er zal echt geen sticker op de deur komen. Na de nodige wijntjes begon het verdelen van het vlees. Ik kreeg de taak om de huid naar buiten gericht te houden. Alsof je als potloodventer je jas openhoudt. Christophe kon daardoor de binnenkant ontleden. Ook hier zal ik niet te veel in detail treden. Aan het einde lag het varken in grote stukken netjes verspreid als een puzzel op de twee tafels. Vandaag komen de twee families om met z'n allen de gehele dag bezig te zijn om al het vlees te verwerken. Er zal een aardige vrieskist klaar moeten staan om al dat vlees in op te bergen. Wat een belevenis. Ik heb er geen foto's van gemaakt maar dat zullen jullie vast niet erg vinden. Toch?