Het weblog van Felicia, Sjoerd, Anne en Noah Groenendaal
Lees de verhalen en belevenissen over ons leven hier en over de ontwikkeling en verbouwingen van ons vakantiedomein Le Petit Pauliat, gîtes en safaritenten in Pauliat, Treignat, Allier in Frankrijk.
joie de vivre (la ~ (v)) levenslust (de ~ (m)), levensvreugde (de ~ (v)), levensgenot (znw.)... op het Franse platteland.
zondag 30 januari 2011
Comité des Fêtes Treignat
Sinds wij ons hier gevestigd hebben ruim drie jaar geleden hebben we ons direct aangesloten bij de plaatselijke feestcommissie. Een perfecte mogelijkheid om meer mensen te leren kennen. Ieder zichzelf respecterend dorpje in Frankrijk heeft een Comité des Fêtes. In ons geval bestaat dat uit een grote groep dorpsgenoten die zeer actief is in het organiseren van allerlei leuke activiteiten. De jaarlijkse loto oftewel de bingo, hele zalen zijn gevuld en het wordt zeer serieus genomen, grote prijzen zijn er dan ook te vinden. Binnenkort wordt er een Bal georganiseerd met een dj en uit de hele wijde omgeving wordt er dan ook veel volk verwacht. Het jaarlijkse fête patronale wordt altijd groots aangepakt. Ook staat er nog een bierfeest op het menu voor dit jaar. Maar het, altijd in november georganiseerde, moules-frites (foire aux fruits de mer) is toch wel hét feest. Er moet dan ook altijd veel geregeld en opgebouwd worden. Boeren verlaten hun trekker, anderen nemen een paar dagen vrij van hun werk, de gepensioneerde schooldirecteur en bakker, de dorpskokkinnen, de burgemeestersvrouw en burgemeester zelf, de elektricien, de gemeentewerkers en ga zo maar door, werkelijk iedereen helpt daar aan mee. Om iedereen dan ook hartelijk te bedanken voor hun hulp is er altijd in januari een gezamenlijk etentje in de feestzaal. Na de uitgebreide apéro wordt altijd een groepsfoto genomen. Gevolgd door het aanschuiven aan de lange gedekte tafel en een dankwoordje door de jonge président Benjamin van de feestcommissie. Al snel daarna volgt het entrée. Brood wordt aangebroken en de glazen worden gevuld. Na het tot de laatste kruimel, met een stukje pain, schoonvegen van het bord wordt het plat geserveerd. En wederom worden de glazen bijgevuld. De gesprekken nemen toe. Allerlei onderwerpen passeren de revue. Ook nu weer worden de borden schoon opgehaald. De volgende gang is de fromage. Lust je geen kaas in la France dan heb je het zwaar. En uiteindelijk zo tegen elven 's avonds komt het dessert op tafel. Gevolgd door een kopje koffie. In ons hoekje werd gemompeld dat une petite goutte toch wel lekker zou zijn. Dat had de burgemeestersvrouw gehoord en stond prompt op om naar haar huis te lopen aan de overkant van het plein. Na vijf minuutjes kwam ze terug met een brede glimlach en een flinke dikke fles onder haar arm. Geplukt, gedistilleerd en gebotteld in 1999 ging de inhoud uit de fles en werden de glaasjes gevuld...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Sjoerd, op die bovenste foto zou dat hier in La Magdeleine bijna de ganse bevolking van het dorp zijn(met 120 inwoners hier). Ook ik heb dezelfde weg bewandeld twaalf jaar geleden en mee feesten georganiseerd. Zo leer je inderdaad de bewoners kennen. wij zijn destijds begonnen met de 11 november viering en de bijpassende "vin d'honneur". Dat werd toen als "três sympa" ervaren en zo is alles gestart.
BeantwoordenVerwijderen