Grenier

Ik schrok me een hoedje. Wederom gewapend met stofkapje klom ik via de aanhanger van Jean en het ijzeren laddertje het balkonnetje op dat toegang verschaft tot de grenier (zolder) van Le Péron. Jean is natuurlijk weer onmisbaar voor ons. Hij bood aan om zijn grote boeren aanhanger voor te rijden. Alle rommel werd, hup, zo in de kar gekieperd. Dus ik klom naar boven en opende het houten luik van de zolderruimte. Dit houten luik konden we bij onze eerste bezichtiging niet openen. De sleutel was nergens te vinden. Nu zie je vaak in oude zolderdeuren een gat in de linker- of rechter onderhoek zitten. Een mooi rond gat. Weg geknabbeld door de muizen en ander ongedierte. Deze wilde natuurlijk maar al te graag de zolder op om heerlijk van het graan wat aldaar opgeslagen lag te kunnen genieten. Bij de eerste bezichtiging wilde ik natuurlijk toch graag weten wat er achter die deur allemaal te zien was. Helaas kon de deur niet geopend worden. Ik heb toen mijn hand, waarin ik mijn fotocamera vasthield, door het gat gewurmd. Zo heb ik een aantal foto's kunnen maken. Op die foto's was te zien dat er een aantal vieze kussens aan een lijntje hingen, een oude kinderwagen in het midden stond, wat kisten op de grond, een prachtige graanmolen in de hoek van de zolder stond en verder nog veel rommel. Het was dan ook een spannend moment toen we dagen later toch de sleutel vonden en het zolderluik konden openen. De zolderruimte zag er verbluffend goed uit. De dakgebinten zijn in perfecte staat. Het hele leien dak inclusief chevrons (sporen) waren allemaal vernieuwd. De vloer zag er goed uit op een paar kleine plekjes na. Maar er lag veel rommel. Afgelopen dagen was het de beurt aan de zolder om opgeruimd te worden. Ik klom dus wederom naar boven en schrok me een hoedje. Uitgerust met bezem en schep begon ik met het leeghalen van de ruimte. De kussen werden in een mooie boog de kar in gegooid. Maar de kisten en kinderwagen heb ik zorgvuldig aan Jean gegeven die beneden klaar stond om spullen aan te pakken. George en Alix waren ondertussen ook aan komen wandelen en iedereen was benieuwd wat ik nu weer uit de rommel vandaan zou toveren. Een houten kistje met een bijzondere inhoud (daarover meer in een volgend blogverhaaltje ;-). En natuurlijk de prachtige in perfecte staat verkerende houten graanmolen. Deze staat nog boven want die gaan we op een andere manier voorzichtig naar beneden hijsen. Maar zoals ik al zei schrok ik me een hoedje. In de hoek stonden, een beetje achter een kledingkast, een hele stapel hooivorken tegen de muur gestapeld. Bij het wegpakken van deze vorken vond ik voor de tweede keer bij ons hier in Frankrijk een perfect gemummificeerd kadavertje van een dier. In dit geval een flinke kat. Helemaal uitgedroogd stond ze daar tussen de hooivorken. Zij heeft natuurlijk ook het gat in de deur gevonden om zich te goed te doen aan alle muizen die daar geweest zijn. Waarschijnlijk heeft ze een vergiftigd muisje gegeten. Helaas heeft ze dit niet overleeft en hebben we haar nu gevonden. Het mummietje hebben we aan onze collectie toegevoegd. Deze collectie is te zien in het nieuw te openen oudheidsmuseum te Pauliat.