Uil

Het is al vroeg donker. Binnen knappert het vuurtje. Buiten miezert het. Het is muisstil als ik de deur achter me dichttrek. De steentjes van de binnenplaats kraken onder mijn voeten. Ik loop naar de auto. Halverwege stop ik even om te luisteren naar de stilte. Het is heerlijk stil en plots hoor ik vrij dichtbij het geluid van een uil. Ik loop door, maak de deur open van ons Renaultje-4, stap in en laat de deur dichtvallen. Ik rij naar Treignat om de kinderen op te halen van het wekelijkse dansuurtje. Snel stappen ze in en ik stuur de quatrelle terug het donker in. Langzaam hobbelen we over het landweggetje. De koplampen knabbelen langzaam de gitzwarte berm op. Eén straatverlichting in de verte. Dat moet Pauliat zijn. We draaien de cour op en rijden langzaam naar boven. Onder de hangar wil ik de auto parkeren. Plots zie ik in de rechterbovenhoek van het grote hoge gebouw iets wits zitten. Een uil! Een prachtige bruinwitte uil siert het houten geraamte van de schuur. Jongens kijk! Minuten lang staren we elkaar aan. De uil met haar karakteristieke gelaat. Prachtige grote ringen rondom haar ogen. Plots vliegt ze weg en scheert rakelings over ons dakje. Je hoort haar krijsen. Ik rij langzaam nog een stukje verder. Parkeer ons karretje en we stappen uit. We staan met z'n drietjes zo'n tien meter van de auto vandaan als we een harde krijs horen en de uil weer terugvliegt naar haar plekje.....